საქართველოს წითელი ნუსხის დამტკიცების შესახებ საქართველოს პრეზიდენტის 2006 წლის 2 მაისის N303 ბრძანებულებით დამტკიცებული ნუსხის ამონაწერი:
წითელ ნუსხაში შეტანილია:
ცხოველები
1. ლელიანის კატა, საფუძველი - არეალისშემცირება
2. ფოცხვერი, საფუძველი - მცირე ფრაგმენტირებული პოპულაცია.
3. ჯიქი, საფუძველი - ძალზე მცირე პოპულაცია,იშვიათი ქვესახეობა.
4. ვეფხვი, საფუძველი - განადგურებულია XX საუკუნეში.
5. აფთარი, საფუძველი - ძალზე მცირე პოპულაცია.
6. წავი, საფუძველი - არეალის შემცირება.
7. ჭრელტყავა, საფუძველი - არეალის შემცირება.
8. თეთრმუცელა, საფუძველი - გადაშენდა საქართველოს სანაპირო წყლებში.
9. მურა დათვი, საფუძველი - მცირე, ფრაგმენტირებული პოპულაცია.
10. ირემი, საფუძველი - შემორჩა 2 გეოგრაფიულ წერტილში.
11. ქურციკი, საფუძველი - განადგურებულია XX საუკუნის ბოლოს.
12. დასავლეთკავკასიური ჯიხვი, საფუძველი - მოწყვლადია მსოფლიო მაშტაბით.
13. დაღესტნური ჯიხვი, საფუძველი - მოწყვლადია მსოფლიო მაშტაბით.
14. ნიამორი, საფუძველი - თითქმის მთელი პოპულაცია ერთ გეოგრაფიულ წერტილშია
15. არჩვი, საფუძველი - მნიშვნელოვანი კლება ბოლო წლებში.
ფრინველები
1. მურტალა, საფუძველი - მცირე პოპულაცია.
2. ვარდისფერი ვარხვი, საფუძველი - მცირე პოპულაცია.
3. ქოჩორა ვარხვი, საფუძველი - გლობალურად მოწყვლადი, მცირე პოპულაცია.
4. ლაკლაკი, საფუძველი - მცირე პოპულაცია.
5. ყარყატი, საფუძველი - მცირე პოპულაცია.
6. პატარა ღერღეტი, საფუძველი - გლობალურად მოწყვლადი, მცირე პოპულაცია.
7. წითელი იხვი, საფუძველი - მცირე პოპულაცია.
8. გარიელი, საფუძველი - ძალზე მცირე პოპულაცია.
9. თეთრთვალა იხვი, საფუძველი - გლობალურად მოწყვლადი.
10. თეთრკუდა ფსოვი, საფუძველი - მცირე პოპულაცია.
11. ქორცქვიტა
12, ველის კაკაჩა
13, ბექობის არწივი
14. დიდი მყივანი არწივი
15. მთის არწივი
16. ფასკუნჯი
17. ბატკანძერა
18. სვავი
19. ორბი.
20. გავაზი.
21. თვალშავი
22. წითელთავა შავარდენი.
23. მცირე კირკიტა.
24. ჭოტი
25. ბუხრიწა
26. კასპიური შურთხი
27. კავკასიური როჭო.
28. რუხი წერო.
29. სარსარაკი
30. თვალჭყეტია
31. ულვაშ წივწივა
32. წითელმუცელა ბოლოცეცხლა.
33. დიდი კოჭობა.
34. ჭრელგულა ჭვინტაკა.

ეს ფრინველი როგორც ცალკე სახეობა მსოფლიოსთვის ცნობილი გახდა მხოლოდ 1875 წელს. მანამდე კი მეცნიერები მას ევროპულ შავ როჭოდ მიიჩნევდნენ. მას შემდეგ, რაც პოლონელი გადამდგარი ოფიცერი მლოკოსევიჩი ჩამოსახლებული იქნა საქართველოში მეფის რუსეთის დროს და მუშაობა დაიწყო ლაგოდეხის ნაკრძალში მეტყევედ, მისმა დაკვირვებამ და ვარშავის უნივერსიტეტში გაგზავნილმა წერილმა გადაწყვიტა ამ ფრინველის სახელდების ბედი. პოლონელმა ზოოლოგმა, პროფესორმა ტაჩანოვსკიმ ახალ სახეობას მლოკოსევიჩის როჭო უწოდა.